|
مناجات شعبانيه
از مناجاتهاى جَليلُ
الْقَدْر است که حضرت اميرالمؤمنين و امامان و فرزندان ايشان در ماه مبارک شعبان مى
خواندند
اَللّهُمَّ
خدايا
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و َآلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعائى اِذا دَعَوْتُكَ وَ
ْسمَعْ
درود فرست بر محمد و آل محمد و بشنو دعايم را
هنگامى كه تو را خوانم و بشنو
نِدائى اِذا نادَيْتُكَ وَ اَقْبِلْ عَلىَّ اِذا ناجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ
اِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيكَ
صدايم را هر گاه تو را صدا زنم و رو به من كن
هرگاه با تو راز گويم زيرا من به سوى تو گريختم و پيش رويت ايستادم
مُسْتَكيناً لَكَ مُتَضرِّعاً اِلَيْكَ راجِياً لِما لَدَيْكَ ثَوابى
در حال بيچارگى و فروتنى به درگاهت و اميدوارم
ثوابم را كه در پيش تو است
وَ تَعْلَمُ ما فى نَفْسى وَ تَخْبُرُ حاجَتى وَ تَعْرِفُ ضَميرى وَ لا يَخْفى
عَلَيْكَ اَمْرُ مُنْقَلَبى وَ مَثْواىَ
و تو آنچه را من در دل دارم مى دانى و حاجتم را
آگاهى و از نهادم باخبرى و سرانجام كار و سرمنزل من بر تو روشن است
وَ ما اُريدُ اَنْ اُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقى واَتَفَوَّه ُبِهِ مِنْ
طَلِبَتى وَ اَرْجُوهُ لِعاقِبَتى
و نيز آنچه را مى خواهم از گفتارم بدان لب گشايم
و آن طلبى را كه مى خواهم به زبان آرم و اميد آنرا براى سرانجام كارم دارم
وَ قَدْ جَرَتْ مَقاديرُكَ عَلَىَّ يا سَيِّدى فيما يَكُونُ مِنّى اِلى آخِرِ
عُمْرى
اى آقاى من مقدّرات تو بر من جارى گشته در آنچه
از من تا آخر عمر سر زند
مِنْ سَريرَتى وَ عَلانِيَتى وَ بِيَدِكَ لابِيَدِ غَيْركَِ زِيادَتى وَ نَقْصى
وَ نَفْعى وَ ضَرّى
چه از كارهاى پنهانم و چه آشكارم و بدست تو است
نه به دست ديگرى كم و زياد شدن و سود و زيان من
اِلهى اِنْحَرَمْتَنى فَمَن ْذَا الَّذى يَرْزُقُنى وَ اِنْ خَذَلْتَنى فَمَنْ
ذَاالَّذى يَنْصُرُنى
خدايا اگر توام محروم كنى پس كيست كه روزيم دهد و
اگر تو خوارم كنى پس كيست كه ياريم دهد
اِلهى اَعُوذُبِكَ مِنَ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِكَ
خدايا پناه برم به تو از خشمت و فرو ريختن عذابت
اِلهى اِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَاْهِل ٍلِرَحْمَتِكَ فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ
تَجُودَ عَلىَّ بِفَضْلِ سِعَتِكَ
خدايا اگر من شايستگى رحمت تو را ندارم ولى تو
شايسته آنى كه از زياده بخششت به من احسان كنى
اِلهى كَاَنّى بِنَفْسى واقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ قَدْ اَظَلَّها حُسْنُ
تَوَكُّلى عَلَيْكَ فَقُلْتَ ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنى بِعَفْوِكَ
خدايا خود را چنان مى نگرم كه گويا در برابرت
ايستاده و آن توكل نيكويى كه بر تو دارم بر سر من سايه افكنده و تو نيز آنچه را
شايسته آنى درباره من فرموده و مرا در سراپرده عفو خويش پوشانده اى
اِلهى اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلى مِنْك َبِذلِكَ
خدايا اگر بگذرى پس كيست كه از تو بدين كار
سزاوارتر باشد
و َاِنْ كانَ قَدْ دَنا اَجَلى وَ لَمْ يُدْنِنى مِنْكَ عَمَلى فَقَدْ جَعَلْتُ
الاِقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَيْكَ وَسيلَتى
و اگر مرگم نزديك شده و عملم مرا به تو نزديك
نكرده من به ناچار قرار مى دهم اقرار به گناه را وسيله خويش به درگاهت
اِلهى قَدْ جُرْتُ عَلى نَفْسى فِى النَّظَرِ لَها فَلَهَا الْوَيْلُ اِنْ لَمْ
تَغْفِرْ لَها
خدايا من بر خويشتن ستم كردم در آن توجهى كه بدان
كردم پس واى بر او اگر نيامرزيش
اِلهى لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَىَّ اَيّامَ حَيوتى فَلا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنّى
فى مَماتى
خدايا پيوسته در دوران زندگى نيكى تو بر من مى
رسد پس نيكيت را در هنگام مرگ نيز از من مگير
اِلهى كَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْن ِنَظَرِكَ لى بَعْدَ مَماتى وَ اَنْتَ لَمْ
تُوَلِّنى اِلاّ الْجَميلَ فى حَيوتى
خدايا من چگونه مأيوس شوم از اينكه پس از مرگ
مورد حسن نظر تو واقع گردم در صورتى كه در دوران زندگيم جز به نيكى سرپرستيم
نكردى
اِلهى تَوَلَّ مِنْ اَمْرى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَعُدْ عَلَىَّ بِفَضْلِكَ عَلى
مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ
خدايا سرپرستى كن كار مرا چنانچه تو شايسته آنى و
توجه كن بر من به فضل خويش كه همچون گنهكارى هستم كه نادانيش سراپا او را فرا
گرفته
اِلهى قَدْ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُنُوباً فِى الدُّنْيا وَ اَنَا اَحْوَجُ اِلى
سَتْرِها عَلَىَّ مِنْكَ فى الاُْخْرى
خدايا براستى تو گناهانى را در دنيا بر من
پوشاندى كه من به پوشاندن آنها در آخرت محتاج ترم
اِذْ لَمْ تُظْهِرْها لاَِحَدٍ مِنْ عِبادِكَ الصّالِحينَ
با اينكه آشكارش نكردى براى هيچيك از بندگان
شايسته ات
فَلا تَفْضَحْنى يَوْمَ الْقِيمَةِ عَلى رُؤُسِ الاْشْهادِ
اى خدا پس در روز قيامت در برابر ديدگان مردم مرا
رسوا مكن
اِلهى جُودُكَ بَسَطَ اََمَلى وَ عَفْوُكَ اَفْضَلُ مِنْ عَمَلى
خدايا جود و بخششت آرزويم را گستاخ كرده و گذشت
تو برتر است از عمل من
اِلهى فَسُرَّنى بِلِقاَّئِكَ يَوْمَ تَقْضى فيهِ بَيْنَ عِبادِكَ
خدايا مرا در آن روزى كه ميان بندگانت داورى كنى
به ديدارت مسرور ساز
اِلهى اعْتِذارى اِلَيْكَ اِعْتِذارُ مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ
عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرى يا اَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَيْهِ الْمُسيئُونَ
خدايا عذرخواهى من به درگاهت عذرخواهى كسى است كه
بى نياز نشده از پذيرفتن عذرش پس عذر مرا بپذير، اى بزرگوارترين كسى كه
گنهكاران به درگاهش معذرت خواهى كنند
اِلهى لاتَرُدَّ حاجَتى وَ لاتُخَيِّبْ طَمَعى وَ لاتَقْطَعْ مِنْكَ رَجاَّئى
وَ اَمَلى
خدايا حاجتم را باز مگردان و طمعم را به نوميدى
مكشان و اميد و آرزويم را از درگاهت قطع مفرما
اِلهى لَوْ اَرَدْتَ هَوانى لَمْ تَهْدِنى وَ لَوْ اَرَدْتَ فَضيحَتى لَمْ
تُعافِنى
خدايا اگر خوارى مرا خواسته بودى راهنمائيم نمى
كردى و اگر رسوائيم را مى خواستى تندرستيم نمى دادى
اِلهى ما اَظُنُّكَ تَرُدُّنى فى حاجَةٍ قَدْ اَفْنَيْتُ عُمْرى فى طَلَبِها
مِنْكَ
خدايا گمان ندارم كه مرا بازگردانى در مورد حاجتى
كه عمر خويش را در خواستن آن از تو سپرى كردم
اِلهى فَلَكَ الْحَمْدُ اَبَداً اَبَداً داَّئِماً سَرْمَداً يَزيدُ وَ لا
َبيدُ كَما تُحِبُّ و َتَرْضى
خدايا ستايش خاص تو است ستايش ابدى جاويدان
هميشگى كه فزون شود ولى كم نگردد بدان نحو كه دوست دارى و خوشنود شوى
اِلهى اِنْ اَخَذْتَنى بِجُرْمى اَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَ اِنْ اَخَذْتَنى
ِذُنُوبى اَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ
خدايا اگر مرا به جنايتم مأخوذ دارى من هم تو را
به عفوت بگيرم و اگر به گناهم بگيرى من هم تو را به آمرزشت بگيرم
وَ اِنْ اَدْخَلْتَنىِ النّارَ اَعْلَمْتُ اَهْلَها اَنّى اُحِبُّكَ
و اگر به دوزخم ببرى بدوزخيان اعلام مى كنم كه من
تو را دوست دارم
اِلهى اِنْ كانَ صَغُرَ فى جَنْبِ طاعَتِكَ عَمَلى فَقَدْ كَبُرَ فى جَنْبِ
رَجاَّئِكَ اَمَلى
خدايا اگر عمل من در جنب اطاعت تو كوچك است ولى
آرزويم در كنار اميد تو بزرگ است
اِلهى كَيْفَ اَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَيْبَةِ مَحْروماً وَ قَدْ كانَ
حُسْنُ ظَنّى بِجُودِكَ اَنْ تَقْلِبَنى بِالنَّجاةِ مَرْحُوماً
خدايا چگونه من از پيش تو محروم برگردم با اينكه
چنان حسن ظنى من به جود و بخششت داشتم كه مرا مورد رحمت خويش قرار داده با نجات
بازم خواهى گرداند
اِلهى وَ قَدْ اَفْنَيْتُ عُمْرى فى شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَ اَبْلَيْتُ
شَبابى فى سَكْرَةِ التَّباعُدِ مِنْكَ
خدايا من عمرم را در حرص غفلت از تو سپرى كردم و
جوانيم را در مستى دورى از تو از بين بردم و از اينرو
اِلهى فَلَمْ اَسْتَيْقِظْ اَيّامَ اغْتِرارى بِكَ وَرُكُونى اِلى سَبيلِ
سَخَطِكَ
خدايا بيدار نشدم در آن روزگارى كه به كرم تو
مغرور بودم و به راه خشم تو متمايل گشته بودم
اِلهى وَ اَنَا عَبْدُكَ و َابْنُ عَبْدِكَ قائِمٌ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَوَسِّلٌ
بِكَرَمِكَ اِلَيْكَ
خدايا من بنده تو و فرزند بنده توأم كه در برابرت
ايستاده و به وسيله كرم توبه درگاهت توسل جويم
اِلهى اَنَا عَبْدٌ اَتَنَصَّلُ اِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ اُواجِهُكَ بِهِ مِنْ
قِلَّةِ اسْتِحْيائى مِنْ نَظَرِكَ وَ اَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ اِذِ
الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ
خدايا من بنده اى هستم كه مى خواهم از آلودگى
آنچه بدان با تو روبرو شدم از بى حيايى خودم در پيش روى تو خود را پاك سازم و
از تو گذشت مى خواهم زيرا گذشت وصف شناساى كرم تو است
اِلهى لَمْ يَكُنْ لى حَوْلٌ فَانْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ
خدايا من آن نيرويى كه بتوانم بوسيله آن خود را
از نافرمانيت منتقل سازم ندارم
اِلاّ فى وَقْتٍ اَيْقَظْتَنى لِمَحَبَّتِكَ وَ كَما اَرَدْتَ اَنْ اَكُونَ
كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ
مگر در آن وقت كه تو براى دوستيت بيدارم كنى و آن
طور كه خواهى باشم پس تو را سپاس گويم كه مرا
بِاِدْخالى فى كَرَمِكَ وَ لِتَطْهيرِ قَلْبى مِنْ اَوْساخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ
در كرم خويش داخل كردى و دلم را از چركيهاى بى
خبرى و غفلت از خويش پاكيزه ساختى خدايا
اِلهى اُنْظُرْ اِلَىَّ نَظَرَ مَنْ نادَيْتَهُ فَاَجابَكَ وَ اْستَعْمَلْتَهُ
بِمَعُونَتِكَ فَاَطاعَكَ
خدايا به من بنگر نگريستن كسى كه او را خوانده اى
و او پاسخت داده و به يارى خويش به كارش واداشته اى و فرمانبريت كرده
يا قَريبَاً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرِّ بِهِ وَ يا جَواداً لايَبْخَلُ
عَمَّنْ رَجا ثَوابَهُ
اى نزديكى كه دور نگردى از آن كس كه بدو مغرور
گشته و اى بخشنده اى كه بخل نورزد از آنكس كه اميد نيكيش دارد
اِلهى هَبْ لى قَلْباً يُدْنيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِساناً يُرْفَعُ اِلَيْكَ
صِدْقُه ُوَ نَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ
خدايا دلى به من بده كه اشتياقش به تو موجب
نزديكيش به تو گردد و زبانى كه صدق گفتارش به سوى تو بالا آيد و نظر حقيقت بينى
كه همان حقيقتش او را به تو نزديك گرداند
اِلهى إنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ وَ مَنْ لاذَ بِكَ غَيْرُ
مَخْذُولٍ وَ مَنْ اَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوكٍ
خدايا كسى كه بوسيله تو شناخته شد گمنام نيست و
كسى كه به تو پناهنده شد خوار نيست و كسى كه تو بسويش رو كنى بنده ديگرى نخواهد
بود
اِلهى اِنَّ مَنِ نْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنيرٌ وَ اِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ
لَمُسْتَجيرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِكَ يا اِلهى
خدايا براستی هر كس به تو راه جويد راهش روشن است
و هر كه به تو پناه جويد پناه دارد و من اى خدا به تو پناه آورده ام
فَلا تُخَيِّبْ ظَنّى مِنْ رَحْمَتِكَ و َلا تَحْجُبْنى عَنْ رَاْفَتِكَ
پس گمانى را كه به رحمتت دارم نوميد مكن و از مهر
خويش منعم مكن
اِلهى اَقِمْنى فى اَهْلِ وِلايَتِكَ مُقامَ مَنْ رَجَا الزِّيادَةَ مِنْ
مَحَبَّتِكَ اِلهى
خدايا جاى مرا در ميان دوستدارانت جاى آن دسته از
ايشان قرار ده كه اميد افزايش دوستيت را دارند
اِلهى و َاَلْهِمْنى وَلَهاً بِذِكْرِكَ اِلى ذِكْرِكَ وَ هِمَّتى فى رَوْحِ
نَجاحِ اَسْماَّئِكَ وَ مَحَلِّ قُدْسِكَ
خدايا در دلم اندازه شيدايى و شيفتگى ذكر خود را
پياپى و همتم را در نشاط فيروز شدناسمائت و محل قدست قرار ده
اِلهى بِكَ عَلَيْكَ اِلاّ اَلْحَقْتَنى بِمَحَلِّ اَهْلِ طاعَتِكَ و
َالْمَثْوَى الصّالِحِ مِنْ مَرْضاتِكَ
خدايا به حق خودت بر خودت سوگند كه مرا به محل
فرمانبرداريت جايگاه شايسته اى از مقام خوشنوديت برسانى
فَاِنّى لا اَقْدِرُ لِنَفْسى دَفْعاً وَ لا اَمْلِكُ لَها نَفْعاً
زيرا كه من قادر بر دفع چيزى از خود نيستم و مالك
سودی هم برايش نيستم
اِلهى اَنَا عَبْدُكَ الضَّعيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنيبُ
خدايا من بنده ناتوان گنهكار تو و مملوك زارى و
توبه كننده به درگاهت هستم
فَلا تَجْعَلْنى مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ
عَفْوِكَ
پس مرا در زمره كسانى كه روى از آنها گرداندى و
غفلتشان مانع از گذشت تو گشته قرارم مده
اِلهى هَبْ لى كَمالَ الاِنْقِطاعِ اِلَيْكَ وَاَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا
بِضِياَّءِ نَظَرِها
خدايا بريدن كاملى از خلق بسوى خود به من عنايت
كن و ديده هاى دلمان را به نور توجهشان
اِلَيْكَ حَتّى تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلوُبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلى
مَعْدِنِ
به سوى خود روشن گردان تا ديده هاى دل پرده هاى
نور را پاره كند و به مخزن اصلى
الْعَظَمَةِ وَ تَصيرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ
بزرگى و عظمت برسد و ارواح ما آويخته به عزت
مقدست گردد
اِلهى وَاجْعَلْنى مِمَّنْ نادَيْتَهُ فَاَجابَكَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ
لِجَلالِكَ فَناجَيْتَهُ سِرّاً وَ عَمِلَ لَكَ جَهْراً
خدايا قرارم ده از كسانى كه او را خواندى و پاسخت
داد و در معرض توجه قرارش دادى و او در برابر جلال تو مدهوش گشت و از اين رو در
پنهانى با او به رازگويى پرداختى ولى آشكارا برايت كار كرد
اِلهى لَمْ اُسَلِّطْ عَلى حُسْنِ ظَنّى قُنُوطَ الاْياسِ وَ لاَ انْقَطَعَ
رَجاَّئى مِنْ جَميلِ كَرَمِكَ
خدايا به خوش بينى من نااميدى را مسلط مكن و
اميدم را كه به كرم نيكويت دارم قطع مكن
اِلهى اِنْ كانَتِ الْخَطايا قَدْ اَسْقَطَتْنى لَدَيْكَ فَاصْفَحْ عَنّى
بِحُسْنِ تَوَكُّلى عَلَيْكَ
خدايا اگر خطاهايم مرا از نظرت انداخته پس بدان
اعتماد خوبى كه به تو دارم از من درگذر
اِلهى اِنْ حَطَّتْنِى الذُّنُوبُ مِنْ مَكارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِى
الْيَقينُ اِلى كَرَمِ عَطْفِكَ
خدايا اگر گناهانم بواسطه بزرگواريهاى لطفت مرا
بى مقدار ساخته ولى در عوض يقين به بزرگ توجه تو مرا هشيار كرده
الهى اِنْ اَنامَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الاِسْتْعِدادِ لِلِقاَّئِكَ فَقَدْ
نَبَّهَنِى الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلاَّئِكَ
خدايا اگر بى خبرى از آماده شدن براى ديدارت مرا
به خواب فرو برده ولى در عوض معرفت به بزرگ نعمتهايت مرا بيدار كرده
اِلهى اِنْ دَعانى اِلَى النّارِ عَظيْمُ عِقابِكَ فَقَدْ دَعانى اِلَى
الْجَنَّةِ جَزيلُ ثَوابِكَ
خدايا اگر بزرگ كيفرت مرا به دوزخ مى خواند ولى
در مقابل پاداش فراوانت مرا به بهشت دعوت مى كند
اِلهى فَلَكَ اَسْئَلُ وَ اِلَيْكَ اَبْتَهِلُ وَ اَرْغَبُ و َاَسْئَلُكَ اَنْ
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
دعوت مى كند خدايا پس از تو خواهم و بسوى تو زارى
كنم و بگرايم و از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد
وَ اَنْ تَجْعَلَنى مِمَّنْ يُديمُ ذِكَرَكَ و َلا ويَنْقُضُ عَهْدَكَ وَ
لايَغْفُلُ عَنْ شُكْرِكَ وَ لايَسْتَخِفُّ بِاَمْرِكَ
و مرا از كسانى قرارم دهى كه پيوسته به ياد توأند
و پيمانت را نمى شكنند و از شكر تو غافل نشوند و دستور تو را سبك نشمارند
اِلهى وَ اَلْحِقْنى بِنُورِ عِزِّكَ الاْبْهَجِ فَاَكُونَ لَكَ عارِفاً وَ
عَنْ سِواكَ مُنْحَرِفاً
خدايا برسان مرا به نور درخشان عزتت تا عارف به
ذاتت باشم و از غير تو روگردان باشم
وَ مِنْكَ خاَّئِفاً مُراقِباً يا ذَاالْجَلالِ و َالاِْكْرامِ و َصَلَّى
اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ
و از تو ترسان و نگران باشم اى صاحب جلالت و
بزرگوارى و درود خدا بر محمد
رَسُولِهِ وَ الِهِ الطّاهِرينَ وَ سَلَّمَ تَسْليماً كَثيراً.
پيامبرش و بر آل پاكش باد و سلام بسيار بر ايشان
باد.
|
