پس از شهادت امام حسين(ع) در روز دهم محرم الحرام سال 61 هجرى و ترك لشكر ابن
سعد از ميدان جنگ، جنازه امام حسين(ع) و ياران او بر زمين ماند.
آنگاه تعدادى از قبيله بنىاسد كه از قديمىترين قبايل عربى ساكن در شهر كربلا
به شمار مىرفته، به آنجا آمده و سه گودال قبر مهيا كردند. يكى از آنها براى
شهداى بنى هاشم، ديگرى جهت مابقى ياران امام حسين(ع) و يكى نيز براى تدفين
امام(ع) بود.
انتقال يكباره جسد مبارك امام حسين(ع)براى آنها غير ممكن بود زيرا جسد پاره
پاره شده بود. لذا آنها را داخل حصيرى گذاشته و به طرف قبر برده و در آنجا دفن
كردند.
افراد قبيله پس از تدفين، سريعاً به طرف مزارع خود رفته از بيم اينكه اتباع
ابنزياد آنها را ببينيد...پس از هفتهها صحابى جليل جابربن عبداللّه انصارى به
زيارت امام(ع) رفته و گريهكنان بركنار قبر شريف او نشست... سپس او هم به جهت
اينكه در ديد اتباع ابن زياد قرار نگيرد، شبانه آنجا را ترك كرد.
1- قبر شريف، حالت معمولى داشت تا اينكه سليمان بن صرد خزاعى و گروهش كه بعدها
به توابين مشهور شدند به آنجا آمده و جايگاه مخصوصى براى مزار درست كردند. در
همانجا آنها هم پيمان شدند كه انتقام او را از ابن زياد و آل مروان بگيرند.
2- پس از آنها، مختار به سال 66 هجرى قيام كرد و براى مزار، علاماتى جهت
راهنمايى زائرين، درست كرد و مرقد مطهر امام را به مكانى معلوم و مشخص تبديل
ساخت.
از آن پس قافلههاى مسلمان براى تبرك و زيارت قبر امام به آنجا رهسپار مىشدند.
هيچ يك از واليان اموى، اقدامى در مورد مزار به عمل نياوردند بلكه تلاش بسيار
مىنمودند كه از آمدن زائرين به طرف قبر شريف خوددارى كنند. اما زائران با دادن
اجناس و هدايا به سربازان اموى، به زيارت قبر امام(ع) مىرفتند.
3- پس از سقوط امويان به سال 132 هجرى و تأسيس حكومت عباسى، اقبال مسلمانان به
زيارت مرقد امام حسين(ع) رو به ازدياد گذاشت. خلفاى عباسى براى زائرين تسهيلاتى
را فراهم كردند جز اين تعدادى از خلفاى آنها، زايران امام حسين(ع) را از زيارت
منع كرده و برخى نيز قبر ايشان را ويران ساختند. كينه ورزترين خلفاى عباسى نسبت
به امام حسين(ع) متوكل بوده، پس از قتل متوكل پسرش مستنصر كه بر عكس پدرش
دوستار امام حسين(ع) بود به تخت نشست او به زيارت مرقد امام(ع) رفته و مبالغ
قابل توجهى براى بناى مرقد مطهر تخصيص داد.
4- پس از مدتى به حكومت رسيدن مسترشد عباسى وى اموال و هدايايى كه حاكمان،وزرا
و اشراف به هنگام زيارت مرقد شريف به آن مكان بخشيده بودند مصادره و آنها را به
خزينه دولت افزود و صرف امور لشكر نمود.
5 - در سال 273 هجرى بنايى كه مستنصر خليفه عباسى در آن مكان ساخته بود ويران
شد. سپس يكى از واليان خليفه عباسى يعنى المعتضدباللّه در سال 283 هجرى آنرا
تجديد بنا كرد پس از آن زائران بر قبر شريف ازدحام مىكردند، به طوريكه آن مكان
ميان مسلمانان مشهور شد. خليفه عباسى المعتضد باللّه نه تنها مانع زائرين
نمىشد بلكه مبالغى جهت هزينه كردن براى زائرين قبر شريف اختصاص داد.
6- در سال 368 هجرى عضدالدوله قبر شريف را زيارت كرد و دستور داد تعدادى
اقامتگاه عمومى بسازند و تسهيلاتى را براى زائرين فراهم آورد. همچنين اموال
بسيارى براى بناى مرقد مطهر و به كارگيرى زيور آلات زيباى اسلامى در گنبد مبارك
كه مرقد مطهر را در بر گرفته، اختصاص داد.
7- در سال 369 هجرى ضبة الأسدى به مرقد شريف يورش برده و تمامى هدايا و جواهرات
را به سرقت برد و مرقد را به آتش كشيد و فرار كرد. پس از اينكه فهميد گروهى
نظامى از بغداد به قصد دستگيرى او راهى شدهاند به شهر «عين تمر» فرار كرد.
8 - در سال 401 هجرى، عمران بن شاهين بطائحى، رواقى را در مرقد امام(ع) بناكرد.
اين رواق از آن پس تا اوايل قرن 13 هجرى به نام رواق ابن شاهين معروف بود.
9- در سال 407 هجرى، حرم شريف به جهت دو شمع بزرگى كه به هنگام شب افتاده
بودند، دچار آتش سوزى شد به طوريكه آتش تا بقعه و رواقها زبانه كشيد و تمامى
فرشها و تحفههاى موجود را سوزاند.
10- در سال 489 هجرى جماعتى از عشيره خفاجه مرقد مقدس را غارت كردند. اينها كه
از دزدان قافلهها بودند هرآنچه در داخل مرقد شريف بود را ربوده و گوشهاى از
آنرا ويران كردند و در آنجا به اعمال زشت و منكر پرداخته و زائرين را كشته،
اموال آنها را به غارت بردند...
11- در سال 553 هجرى خليفه عباسى المستنصر باللّه، به زيارت مرقد مطهر رفته و
دستور داد كه مرقد را تعمير نمايند و مبالغى را براى هزينه مرقد و خادمان حرم
مطهر اختصاص داد.
12- در سال 653 هجرى ناصر ايوبى از حلب به زيارت مرقد شريف رفت و مبالغ هنگفتى
براى تعمير مرقد مقدس و خادمان آن اختصاص داد.
13- در سال 767 هجرى سلطان اويس ايلكانى، دستور داد كه مرقد مطهر را كه در اثر
آتش سوزى بزرگى كه در آنجا رخ داده بود دچار آسيبهاى فراوانى شده بود، تعمير و
ساخت و ساز كنند. پس از اين زمان يعنى زيارت پادشاه ايوبى، مرقد مبارك مورد
تعرض واقع نشد و بلكه آنجا مورد پاسداشت و احترام مسلمانان قرار گرفت و هزاران
زائر به آنجا تردد كردند. اين وضعيت تا آغاز قرن نهم هجرى تداوم يافت.
14- در آغاز قرن نهم، على بن محمد بن فلاح مشعشعى، مرقد مقدس را مورد تهاجم
قرار داد و تمامى اشياى گرانبها و فرشها و... را به غارت برد و تعدادى از
ابواب صحن مطهر حسينى را از جاى كند و بسيارى از زائرينى كه داخل حرم شريف
بودند را به قتل رسانيد.
15- در سال 914 هجرى قمرى شاه اسماعيل صفوى - مؤسس حكومت صفوى - مرقد مطهر را
با فرشهاى فاخر و جارهاى زيبا و دلانگيز تزيين كرد و حرم مبارك را از جميع
جهات آراست. پس از اين دوره، عراق تحت نفوذ دولت عثمانى درآمد و شهر كربلا به
آرامش رسيد و كسى به مرقد مطهر، آسيبى نرساند جز اينكه برخى حوادث جزئى رخ داد
اما مرقد مقدس به حرمت خود باقى ماند.
16- در سال 1048 هجرى قمرى، شاه اسماعيل اول به زيارت كربلا رفته و دستور ساخت
دو مرقد مطهر روضه حسينى و عباسى را صادر كرد و مبالغى را در اين راستا هزينه
كرد.
17- در اواخر سال 1048 هجرى قمرى، سلطان عثمانى گنبد مبارك را تعمير و تجديد
بنا كرد و آنرا از بيرون گچ برى كرد. از اين پس حرم مطهر مورد تعرض احدى قرار
نگرفت.
18- در سال 1216 هجرى قمرى، ابن سعود به شهر كربلا هجوم آورد و به مرقد مطهر
داخل شد و خزاين ذى قيمت آنرا به غارت برد. مورخين آوردهاند كه ابن سعود و
ياران او تعداد بيست شمشير محلّى به طلاى خالص و مزين با سنگهاى قيمتى را از
آنجا دزديدند نيز ظروف طلا و نقره و فيروزهها و الماسها و قطعات نادر ديگرى
را به غارت بردند. همچنين درهاى طلايى و بخشى از ضريح را از بين بردند سپس
خزاين مرقد مقدس را باز كرد و تعداد زيادى از مواد آنرا به سرقت بردند. گفته
مىشود كه در آن خزانهها تعداد 400 شال كشميرى، 300 شمشير نقره، و تعداد زيادى
اسلحه و مهمات نادر موجود بوده است.
19 - در سال 1241 هجرى قمرى، واقعه مناخور رخ داد و سپاه عثمانى شهر كربلا را
محاصره كردند.
پس از اينكه اهالى كربلا بر ضد حكومت، اعلان قيام كردند به داخل مرقد مطهر
حسينى پناه بردند آنگاه توپخانه عثمانىها حرمت مرقد مقدّس را نگاه نداشته و به
سوى مرقد شليك كردند كه در نتيجه آن برخى از صحن شريف آسيب ديد و درپى
بمبارانهاى پياپى آنها در طول چندين ماه، قواى تركيه داخل شهر كربلا شده و به
متحصنين مرقد امام حسين(ع) هجوم آورده و تعدادى از آنها را كشته و به مرقد
مطهر، آسيبهاى فراوانى رساندند. پس از آرامش اوضاع تعدادى از ساكنين شهر و
علماى دينى به جمع آورى اموال پرداخته و ويرانيهاى مرقد مطهر را كه توسط
نيروهاى تركى وارد آمده بود ترميم كردند.
20 - در سال 1258 هجرى قمرى، اهالى شهر كربلا از پرداخت ماليات به حكومت عثمانى
امتناع ورزيدند. حاكم عراق در اين دوره نجيب پاشا بود. هنگامى كه اين حاكم از
قانع كردن مردم براى پرداخت ماليات شكست خورد با لشكر بزرگى جهت نابود كردن شهر
روانه آنجا شد. اهال شهر كربلا دفاع سرسخت و جان سوزى در مقابل آنها به عمل
آوردند. امّا به دليل كثرت سپاه و وجود سلاحهاى پيشرفته، نجيب پاشا وارد شهر
شد. اهال شهر با مشاهده لشكر به مرقد امام حسين(ع) پناه بردند. به طوريكه
هزاران نفر از زنان، كودكان و پيران به آنجا پناه آوردند. امّا با اين وجود
نجيب پاشا قداست مرقد شريف را محترم نشمارد، به لشكر خود دستور داد با اسبهاى
خود به مرقد وارد شوند و تمامى پناهندگان را به قتل برسانند. لشكر به دستور وى
داخل صحن شريف شدند و بر پناهندگان آتش گشودند و صدها نفر را به قتل رساندند و
به قبر شريف آسيب فراوان رسانيدند. نيز منارهها از شدت بمباران، و بخش بزرگى
از صحن مطهر ويران شد و سربازان، عتيقهها و فرشهاى گرانبهاى موجود در مرقد
مبارك را به غارت برده و پس از حرمت شكنىهاى فراوان آنجا را ترك گفتند، اما
طولى نكشيد كه پس از ترك لشكر، اهال شهر به تعمير خرابىهاى ايجاد شده
پرداختند.
21- در سال 1259 هجرى قمرى، ملك اَوَد درهاى داخلى صحن داخلى دو مرقد مطهر
حسينى و عباسى را به آب طلا مزين كرد.
22- در سال 1920 ميلادى يعنى پس از جنگ بيستم، شهر كربلا پايتخت انقلاب شد به
طوريكه سران انقلاب در آنجا تجمع كردند. همچنانكه امام شيخ محمد تقى حائرى رهبر
انقلاب كه براى شهر كربلا اهميت زيادى قائل بودند حضور داشت. شهر كربلا در اين
زمان در مقابل قواى بريتانى مقاومت كرد اما در نهايت نيروهاى انگليسى اين قيام
را سركوب كردند و به شهر كربلا يورش بردند. و آنگاه شهر را به بمب بستند. لذا
بسيارى از اهالى شهر به صحن حضرت حسين(ع) وحضرت عباس(ع) گريختند و به آنجا پناه
بردند. اما نيروهاى انگليسى حرمت اين دو مرقد را نگه نداشته و توپخانهها به
سمت آنجا نشانه رفت و زيانهاى فراوان به آنجا وارد كردند و قسمتهاى زيادى از دو
مرقد شريف ويران شد. اين ويرانيها تا مدتهاى زياد باقى ماند تا اينكه برخى از
علماى دينى با جمع آورى عايدات، به تعمير مرقد مطهر پرداختند.
23- در سال 1260 ه.ق. سيد كاظم رشتى از علماى مبرز دينى در آن زمان به تجديد
بناى قسمت شرقى صحن شريف حسينى پرداخت. دراين باره تعداد زيادى از تجار شهر
كربلا به حمايتهاى مالى پرداختند.
24- در سال 1281 ه.ق. مادر سلطان عثمانى عبدالحميد پاشاه در قسمت جنوبى صحن
شريف حسينى، نسبت به ساخت آبخورى اقدام كرد و مبالغى را براى تعمير پارهاى از
مكانها، اختصاص داد.
25- در سال 1296 ه.ق. ديوار غربى صحن با سنگ مرمر كاشانى پوشانده شد و بر
زيبايى مرقد مطهر افزود.
26- در سال 1297 ه.ق، پرده دار و خادم حرم حسينى از ميان گنبد بالاى ضريح،
پنجرههائى را ايجاد كرد.
27- در سال 1309 ه.ق، مأذنهاى شرقى و غربى توسط يكى از تجار مسلمان با طلا
پوشانده شد.
28- در سال 1320 ه.ق، بخش پائينى مأذن شرقى توسط يكى از تجار هندى طلائى شد.
29 - در سال 1355 ه.ق ورودىهاى حرم شريف را توسعه دادند و پايههاى گنبد مطهر
را با سيمان بنا كردند و تمامى ديوارهاى حرم شريف و رواقها را به دليل از بين
رفتن قسمتهائى از آن با آجر و سيمان تجديد بنا كردند.
30- در سال 1361 ه.ق زمين حرم شريف توسط يكى از تجار مسلمان با سنگ مرمر بلژيكى
سنگ فرش شد.
31- در سال 1365 ه.ق ترميم قسمت سوخته صندوق خاتم كه بالاى سر آرامگاه مطهر
قرار داشت، به اتمام رسيد و نيز در همين سال در داخل محفظههايى كه با چوب ساگ
ساخته شده و با چوب نارنج خاتم كارى شده بود، جامهاى شيشهاى قرار دادند.
32- در سال 1948 م، سه در ورودى جديد به صحن شريف اضافه شد اين به دليل ازدحام
زائرين مرقد مطهر و تسهيل در ورود و خروج به صحن مبارك بود.
گفتنى است كه صحن مقدس داراى 10 باب (در) است كه هر يك داراى اسم ويژهاى است و
شامل:
باب قبله: كه در سمت قبله صحن واقع است.
باب زينبيه: كه در سمت غربى صحن واقع است.
باب سلطانيه: كه آن نيز در سمت غربى واقع است.
وجه تسميه آن به علت منسوب بودن در به سازنده آن كه يكى از سلاطين عثمانى است
مىباشد.
باب سدره: اين در در زاويه صحن شريف از قسمت شمال غربى واقع است.
باب شهداء: كه در سمت شرقى صحن شريف قرار دارد.
باب قاضى الحاجات: كه در قسمت شرقى واقع است از درهاى قديمى صحن مىباشد.
باب رأس الشريف: كه ما بين باب زينبيه و سلطانيه يعنى در ضلع غربى صحن شريف
قرار داد.
باب كرانه: كه در زاويه شمال شرقى صحن مقدس واقع است.
باب رجانه: در زاويه جنوبى صحن مقدس قرار دارد.
باب صالحين: كه در سمت شمال صحن شريف واقع است و در سال 1960 ميلادى افتتاح شده
است.
33- در سال 1949 ميلادى برخى از درهاى حرم شريف و تمامى درهاى حجرههاى صحن
توسط بخش تعميرات مرقد مطهر با چوب ساگ ترميم شد.
34- در سال 1950 ميلادى جبهه شرقى به حرم اضافه شد و ايوانها ساخته و با كاشى
نفيس مزين شد.
35- در سال 1953 ميلادى، بخش بالائى ايوان جلوئى (قِبلى) حرم شريف طلاكارى شد.
36- در سال 1963 ميلادى ديوارهاى خارجى مشرف به حرم شريف با سنگهاى زيباى مرمر
ايتاليائى تزيين شد(پوشانده شد).
37- در سال 1974 ميلادى بناى طارمى جلوئى مرقد شريف حسينى با مرمر ايتاليايى و
اردنى به اتمام رسيد.
پي نوشت:
1. مقي 17:5.
2. قرمس 19:10-17.
3. جلاتيان 10:3.
4. جلاتيان 4:5.
5. اعمال 37-36.
6. اعمال 4/36.
7. اعمال 9/27.
8. اعمال 11/24-22.
9. اعمال 15/29.
10. 1859 ميلادي.
منبع: كتاب (هذاالحسين) تأليف سعيد رشيد زمزم، بيروت، مؤسسة البلاغ، چاپ اول،
1421 ه.ق، 2000 ميلادى، از طريق پايگاه خبرگزاري فارس
