یادداشت های روزانه (130)

 ای نو بهار خنـــدان

از آنجا که خداوند متعال همه علامت های (یاد آوری) حیاتی فرای این حیات وتوجه به زندگی جاوید آخرت را در این دنیا قرار داده است و به انسان می فهماند که حیات مرده را چگونه از نو بازساری می کند و همه کارهای او از حکمتی برخوردار است که هوشمندی انسان را متوجه اهداف اصلی خلقت قرار داده است و در هرخلقتی غرض و هدفی نهان است که با دقت و تامل قابل کشف است و هیچ عبثی در خلقت اش نیست و همه ذرات خلقت از فرش تا عرش هدفمندند که با این نگاه سال نو نیزدر دایره خلقت از جهات متعدد قابل تامل و تفکر است ، انسانی نه تنها باید اغراض الهی از نو شدن و تحول را کشف کند بلکه باید در حرکت به سمت و سوی این اغراض به بهترین نحو از آن استفاده کند و بتواند معنویتی که در این تحولها وجود دارد را در جان خود ایجاد کرده و توجه کند که خداوند فرصتی دیگر در اختیار وی قرار داده تا با استفاده بهینه از نعمتها، موهبتها و استعدادهای وجودی، سعادت خود را رقم بزند.
همزمان با تمیزی خانه از آلودگی ها ، خانه دل را لایروبی کرده و با تهی کردن آن از ، بخل و حسد و کینه مرحله ای دیگر از سلوک را آغاز نموده و افزایش عشق به معبود را جایگزین صفات رذیله نماییم که نتیجه اش کاشتن بذر محبت و دوستی و صلح و مهربانی به هم نوع خویش است و دوست شدن با دوستان خداست

ای نو بهار خنـــدان از لامکان رسیـــــدی / چیزی به یار مانی از یـــار ما چه دیـــدی
خندان و تازه رویی سر سبز و مشکبویی / همرنگ یار مایی یا رنگ از او خریــدی