قلب بنده مومنم گنجايش مرا دارد

 « وقتی سخن از مکان نمازگزار به میان می آید به ذهن عموم مردم متبادر می شود که این مکان جاهای خاص بویژه مساجد است ، و امکنه مساجد ، سجدگاه انسانی و جایگاه وصل به زیبای زیبایان عالم است .
اما اهل معرفت و واصلین بالله معتقدند که همه عالم مصلاست ، و تمام موجودات در تمام مراتب وجودی در ثنا و صلای و تسبح گوی و عبد درگاه اویند . جان هر سلولی را که باز کنیم ، به خاطر وجود نور فطرت الهی در آن ،  خضوع مطلق در مقابل حضرت حق نمایان است :
يُسَبِّحُ لَهُ ما فِى السَّمواتِ وَ الارْض. آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است او را تسبيح مى‏گويند (حشر / 24)
وَ انْ مِنْ شَيْ‏ءٍ الّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُمْ هيچ چيزى نيست مگر آنكه با حمد و سپاس او تسبيح گويد، اما شما تسبيح آنان را نمى‏فهيد. اما اهل ولایت جميع تعينات اسمايى و افعالى را معبد حقّ تعالى می دانند و مصلّى آنان خود ذات مقدس است. پس، در تعينات اسمايى و صفاتى، مصلى حقّ است و مكان صلاتش نفس تعينات، و تعين اسم اعظمْ كعبه است. رسول الله (ص) فرمود : لا احْصى ثَناءً عَلَيْكَ انْتَ كَما اثْنَيْتَ عَلى‏ نَفْسِك‏ هيچ ستايشى تو را نتوانم كرد؛ تو همان گونه هستى كه خود خويشتن را ستودى . و در تجلّى فعلى به فيض مقدس اطلاقى، مكان مصلى تعين عالم است، و حقّ تعالى در این تجلی فعلی مصلّى است . در روایت داریم : انَّ رَبَّك يُصَلّى يَقُولُ سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلئِكَةِ وَ الرّوح‏ ، همانا پروردگار تو نماز مى‏گزارد و مى‏فرمايد: منزه و مقدس است پروردگار ملائكه و روح . و انسان كامل و نبى ختمى- صلّى اللَّه عليه و آله- كعبه است؛ در حدیث قدسی: لا يَسَعُنى ارْضى و لا سَمائى وَ لكِنْ يَسَعُنى قَلْبُ عَبْدِى الْمؤْمِن‏ ، نه زمين من و نه آسمان من گنجايش مرا ندارد، اما قلب بنده مومنم گنجايش مرا دارد  . . .»

منتخبی از سخنرانی ها و یادداشت های
حجت الاسلام والمسلمين بحرینی

صفحه مرکز تعلیمات اسلامی در فیس بوک
(فارسی و انگلیسی)

ویدئو های مربوط به مرکز در یوتیوب

كتاب‏های جديد

كمال الدين و تمام النعمه
شيخ صدوق قدس سره‌

معنا منهای معنا
علي‌اكبر رشاد

کربلا از آغاز تا پایان
‌رسول جعفریان

۲۴۸۰
كتاب تا امروز
هدف : ارتقاء کیفی كتابخانه

نيمه اول سال ۲۰۱۳
اول ژانویه تا آخر ژوئن