|
نيمه دوم سال ۲۰۱۳
اول ژوئیه تا آخر دسامبر
ویدئو های مربوط به مرکز در یوتیوب
|
شهود خداوند
با غفلت از نفس سازگار نیست
«مراد از معرفت
نفس این نیست که کسی چنین بیندیشد که من نبودم و موجود شدم, پس آفریدگاری دارم؛
زیرا این تفکر حصولی که از راه مفاهیم استنتاج شده, همانند سایر دانشهای حصولی و
ذهنی است و ممکن است بعد از معرفت آن, اعتراف به مبدأ و معاد حاصل نشود. چنان که
ممکن است, شناخت مبدأ آفرینش از راه برهان حرکت و حدوث و مهم تر از همه, برهان
امکان و وجوب, که یک سلسله شناخت های حصولی هستند نه حضوری, فراهم گردد ولی اعتراف
به مبدأ و معاد را به همراه نداشته باشد.
اگر نفس خود را با علم حضوری مشاهده کند و چنین بیابد که ذاتش عین ربط به موجود
مستقل است, حتما مربوط الیه او که خدای سبحان است, به مقدار شهود شخص, مشهودش قرار
می گیرد.
البته نه این که با چشم حسی مشهود واقع شود؛ زیرا خداوند را «لا تدرکه الأبصار و هو
یدرک الأبصار» «چشمها ادراک نمی کند و او چشمها را ادراک می کند» بلکه با حقایق
ایمانی و با دیده جان حقیقت را مشاهده می کند. چنان که در کلمات نورانی
امیرالمؤمنین(ع) آمده است آن حضرت در جواب مردی که از او سئوال کرد, آیا خدایت را
هنگامی عبادت دیده ای؟ فرمود: خدایی را که نبینم عبادت نمی کنم. آن مرد پرسید:
چگونه او را دیده ای؟ فرمود: «ویلک لا تدرکه العیون بمشاهده الأبصار ولکن رأیة
القلوب بحقائق الإیمان» (توحید صدوق ص19ح 6 ) «یعنی خداوند را چشم های حسی نمی بیند
و ادراک نمی کند لیکن دل ها با حقایق ایمان او را ادراک می کنند.» این شناخت فطری,
حضوری و شهودی است. ...
»
منتخبی از سخنرانی ها و یادداشت های
حجت الاسلام والمسلمين بحرینی
 |
